Balans opmaken

Jammer, mais hélas! Ook aan dit weekje is een einde gekomen. Maar wat voor een weekje. Vandaag notabene 29 graden. Dus nog even de Bbq aan. Gamba's en zalmforelletjes hmmmm. Van mijn voornemen om iedere dag vis te eten is wel erg veel terecht gekomen.
En dat we een mooie test hebben ondergaan voor onze komende Rometocht mag wel duidelijk zijn.
Even de belangrijkste conclusies op een rijtje.
1. Een afstand van 60 à 80 km per dag mag geen probleem zijn.
2. Mijn bagagedragers functioneren prima.
3. Nagaan of het mogelijk is om een andere cassette met wat meer tandjes op de fiets van Margrethe te monteren.
4. Iedere dag een vers visje is geen straf.



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Rue du Mesnil,Veulettes-sur-Mer,Frankrijk

102,25

Weliswaar net voor donker thuis, maar we hebben het gehaald. We? Margrethe natuurlijk. Voor het eerst in haar en mijn leven over de 100 kilometer.
Nog geen week in het bezit van haar fiets en nu al zo'n afstand met en passant nog 920 hoogtemeters. Ik heb het geen Dijkridder zien voordoen. Ok, het is een andere tak van sport waarbij de snelheden beduidend lager liggen, maar het materiaal is ook anders. En mag ik even trots zijn?
De bepijling van de route richting Dieppe liet af en toe te wensen over. In Bourg-en-dun waren we het spoor dan ook volledig bijster.


Het waren voornamelijk mooie boerenweggetjes die ons door het glooiende land van Normandië voerden. In Sotteville hadden we koffie kunnen tanken. Maar ik wilde niet eerder koffie dan minimaal op de helft van de route. Dat werd dus helemaal geen koffie.
De vooraf geplande 45 kilometers naar Dieppe werden er door het missen van een aantal bordjes 55. Maar toen waren we er ook.


Margrethe laat zich verontschuldigen voor haar dikke kont
Dieppe is een drukke havenstad met een grote plezierhaven. Rondom de haven alleen maar eettentjes dus wij konden ons plezier op.


Het was erg druk in de stad en iedereen wilde mosselen. Wij niet en dat betekende geruime tijd wachten voordat we onze maaltijd kregen. Maar erg vonden we dat niet.
De terugweg was korter dan de heenweg.
De route voerde vlak langs de kust.


Vlak voor St. Aubin sur Mer werden we ingehaald door een racefiets.
"ga maar", zei Margrethe en in luttele tijd reed ik een gat dicht en een gat open. Natuurlijk kon ik die Fransoos bijhalen. Maar jammer dat ik kort daarna een lek had.
Pompen had maar kort effect en op een lege band wist ik Sotteville te bereiken. (waarom klinkt Sotteville toch zo Belgisch).


Dus toch nog koffie in Sotteville?
Het werd een pression, ook lekker.
Toen nog een kleine 20 kilometer. In St. Valery even bij de grote super gestopt om twee tournedootjes en twee binnenbandjes te scoren. Benieuwd wat er straks op tafel komt :-)
Drie kilometer op de kruising bij Le Tot scoorde Margrethe haar eerste onehundred.

- Posted using BlogPress from my iPad

Rustdag

Na de sportieve prestaties van de afgelopen drie dagen stond er voor vandaag een rustdag op het programma. Een rustdag ter voorbereiding op onze tocht van morgen. Dan staat Dieppe op het programma en zitten we waarschijnlijk meer dan 80 kilometer op de fiets. Voor mij niets nieuws ofschoon het fietsen op de ATB toch heel anders voelt dan op de racefiets. Maar voor Margrethe een afstand die ze niet eerder heeft gefietst. Wat dat betreft sneuvelen er iedere dag records voor haar.

Tsja, en hoe ziet zo'n rustdag er dan uit.
Na het ontbijt trekt de voltallige ploeg zich terug met een boekje in een hoekje.


met een boekje in een hoekje

Rond het middaguur wordt er -niet per fiets- afgedaald naar Veulettes. Daar wordt op de boulevard genoten van een gezonde en voedzame lunch.


gezond en voedzaam

Vervolgens wordt er op het strand gerust. Althans, dat was de bedoeling. Maar de harde kiezelstenen werden in tegenstelling tot het mooie uitzicht niet door iedereen gewaardeerd.


kiezelstrand
Vervolgens zijn we nog naar St Valery gereden in de hoop dat er net een vissersbootje zou aanleggen waarvanaf we loei verse visjes zouden kunnen kopen. Helaas, geen bootjes in aantocht en dus bij het supertje maar wat happen voor vanavond ingeslagen.
Op de terugweg stond de thermometer op 26,5 graden.
- Posted using BlogPress from my iPad

Mosselen in Fécamp

Wat een geweldige ontdekking. Via mijn prépaidkaartje kan ik dus via T-mobile en Orange een weekkaart kopen om met mijn Ipad op het internet te kunnen.
Dus terwijl Margrethe de pasta klaar maakt kan ik de blog bijwerken.
Pasta?
Ja, Pasta. Margrethe heeft er vandaag weer 70 km inclusief 635 hoogtemeters opzitten dus de reserves moeten worden aangevuld.
Over Rome, maak ik me geen zorgen meer.
Rome, daar gaan we kome!
Het is hier in Normandië het mooiste weer van de wereld. En de omgeving is ook vele malen mooier dan we ons vanuit de camper kunnen herinneren. Veel kastelen, mooie tuinen en mooie weggetjes.


Vanochtend op de fiets naar Fécamp. Lastig is het om onderweg ergens koffie te nuttigen. In de dorpjes waar je door heen komt valt weinig te beleven.
De hoogteverschillen zijn aanzienlijk. Je ziet Fécamp dan ook in de diepte liggen.


Dat betekent dat er op de terugweg weer flink geklommen zal moeten worden.
Fécamp leeft en we hebben maar weinig moeite om een lekker plekje op de boulevard te vinden.
En dan......eindelijk. De mosselen.
Maar pas du vin, want we moeten nog terug.


Het uitzicht op zee is spookachtig. De mist van zee komt op. En daar boven, daar moeten we langs. Minstens 20% schat ik. Waarschijnlijk meer.


Soms lijkt het net alsof we in Groningen zijn.
We zouden op de terugweg de wind mee moeten hebben, maar niets blijkt minder waar.
Wat ze dan weer niet in Grunnen hebben zijn de windmills in the mist.



Thuis gekomen nog even lekker in het zonnetje zitten met een flesje Riesling uit de Alsace.
Het is hier per slot van rekening "Foire des Vins" en dat betekent dat er de wereld aan lekkers onder de kurk te koop is.
- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Wederom vanuit Bertheauville

Galettes in Veulettes

Via de markt in Cany Barville naar château Cany, met als doel de abdij in Valmont. Dit laatste bleek dus gesloten. Jammer maar helaas. Maar het kasteel was een plaatje.


Daarna op zoek naar een plek om te lunchen. En dat viel nog niet mee. Uiteindelijk maar aan de galettes in Veulettes.


Vijftig kilometer en ruim 400 hoogtemeters.
- Posted using BlogPress from my iPad

Présence de Cyclistes

Dag 2 in Haut Normandie.
En wat een weertje. Met speciale verkeersborden wordt het Franse autoverkeer gewaarschuwd voor twee Groningse fietsers.


We volgen de kustlijn in noordelijke richting. Wie denkt dat Normandië vlak is komt flink bedrogen uit. Bij tijd en wijle wordt er flink geklommen en gedaald.


De kustlijn is waanzinnig mooi. Leuke dorpjes wisselen elkaar af. In St-Valery-en-Caux worden we vermanend toegesproken door een politie-agente. De verkeersregels gelden ook voor fietsers!
Zojuist gevangen vis wordt schoongemaakt en vindt gretig aftrek.


De uitzichten zijn adembenemend mooi.


Quiberville brengt ons niet de lunch waar wij op hoopten. Gelukkig hebben we nog een broodje kaas en een banaan. In ste-Marguerite-sur-mer, verorberen we deze maaltijd.
Dan volgt een lange weg terug.
In Veules-les-Roses koffie met crèpes.
Ruim 75 kilometer en 550 meter hoogtemeters en Margrethe vindt het nog steeds leuk.
's Avonds zijn we de enigen in het restaurant om de hoek.


De Sancerre wordt duur betaald.

- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Bertheauville

Er leiden vele wegen naar Rome

Er leiden vele wegen naar Rome. Die van ons loopt via Normandië. Ruim voordat we ons fietsplan hadden gesmeed hadden we dit weekje vakantie al geboekt.
Afgelopen zaterdag vertrokken we om een uurtje of acht, met twee fietsen op de trekhaak vanaf de Dijklaan. Zeven uur later zaten we aan het strand bij Veulettes-sur-mer. Wat een weertje en wat een mooie omgeving.


Ook mooi is ons vakantiehuisje, zeg maar gerust huis. Aanvankelijk verbaasden we ons over de hoge waarborgsom -die we overigens nog niet betaald hebben- maar nu we weten dat het huis met allerlei antieke meubels is ingericht. Niet alleen buiten een ploatje maar ook binnen. Paardjes rondom.








Daarna even met de auto naar St-Valery-en-Caux. Genieten van de falaise d'Amont.


Vervolgens boodschapjes doen bij monsieur leClerc en daarna vis op de Bbq.


- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Bertheauville

Just arrived

Hij is er, het grijs-rode monster van Margrethe!





- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Leek

Bloggen onderweg

Ja, ik weet het wel, het duurt nog erg lang voordat we op de fiets naar Rome zitten. Maar ook hier geldt dat de weg er naar toe misschien wel mooier is dan het doel op zich.
En met de weg er naar toe bedoel ik ook de voorbereiding.
Daar is ook wel weer iets over te melden. Tijdens onze verjaardagsborrel kregen wij van de Dijkridders o.a. Deel 2 van de Routebeschrijving van Benjaminse. Was ik nog niet enthousiast? Nu ben ik helemaal om. In deel 2 wordt het klimmen!!! En stijgen we naar 2150 meter.
Ook zijn we ons enigzins aan het verdiepen in het meenemen van de fiets in de trein. Dat lijkt op zich geen probleem en zonder meer betaalbaar.
Ook enthousiast ben ik over deze app. "BlogPress", waar ik dit bericht mee maak. Want hiermee kan ik dus onderweg de blog bijwerken, en zelfs voorzien van foto's.



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Aan de keukentafel

Opgepimpt?

Wat mij betreft kunnen we vertrekken. Althans voor wat mijn fiets betreft. Mijn ATB is zo langzaamaan verworden tot een heuse randonneur. Zowel voor als achterop heb ik nu een bagagedrager gemonteerd. Je betaalt er de hoofdprijs voor maar het lijkt dan ook wel wat. Groot voordeel is dat ze gemonteerd worden met spanbanden en daardoor weer makkelijk te verwijderen zijn. En per saldo ben ik een stuk voordeliger uit dan met de aanschaf van een nieuwe fiets.
Van een gulle Dijkridder kreeg ik een spatbordje en de Racing Ralph banden zijn verwisseld voor Sammy Slick's.
Ook de tassen zijn uitgezocht. Van Margrethe heb ik voor mijn verjaardag zijtassen voor en zijtassen achter van het merk Vaude gekregen. Zij heeft ook zo'n set. Zo lijken we toch nog een beetje op elkaar. Aanvankelijk wilde ik ook nog een tas dwars over de dragers hebben zodat je lekker veel bagage mee kunt nemen. Maar lekker veel bagage wordt minder leuk als je de heuvels en bergen in gaat. Dus hebben we besloten om maar zo min mogelijk aan bagage mee te nemen.

Scherp onderhandelen

Er is geen weg meer terug. Vanmiddag is Margrethe voor de bijl gegaan. En hoe. Vorige week zondag waren we beiden al gevallen voor de Batavus Venturo Extreme. Wat een mooie fiets.

Dus vandaag naar de plaatselijke fietsenzaak. Kijken wat ze daar te bieden hadden. Per slot van rekening word je bij Wagenaar altijd erg vriendelijk te woord gestaan. En daar stonden ze ook. En weer waren we enthousiast. Wat een waanzinnig mooie fiets. Maar ja, inmiddels was het wel duidelijk dat ik niet in de prijzen zou vallen. Want mijn ATBtje kan zodanig aangepast worden dat ik daar goed mee uit de wielen kan. Daarover later meer. Maar voor Margrethe werd het feest.

En dan gelijk maar even kijken naar fietstassen. Want die moeten er ook komen. Kortom er viel een leuke deal te sluiten. Dus scherp onderhandelen.

En als vrouwen gaan onderhandelen, dan gaat het natuurlijk niet over de prijs, maar over de kleuren. De tassen moesten natuurlijk wel goed te combineren zijn met de kleur van de fiets. En dat is gelukt. Nu nog een outfit in de juiste kleuren.

Snelle beslissers

Kwijlend stond ik afgelopen zondag bij Belga de megafietsstore van Groningen te kijken naar de Batavus Ventura Extreme. En niet alleen ik, Margrethe kwijlde net zo hard mee.
De avond tevoren hadden we lekker gegeten met vrienden in de stad en was ik blij verrast met een verlaat en toch ook weer vervroegd verjaardagskado. Ofschoon ik de volgende dag zou verjaren betrof dit een geschenk voor een verjaring enkele jaren geleden. “Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Rome" luidt de titel van het boekje en dan betreft het deel 1: Maastricht-Basel.
De auteur beschrijft een fietstocht van Maastricht naar Rome. En daar moet je wel enthousiast van worden. Ergo, het plan is geboren. Wij gaan op de fiets van Maastricht naar Rome. Wanneer en hoeveel jaar we erover gaan doen, geen flauw idee. Maar dat we daar volgend jaar mee beginnen staat vast.

Zo’n 1850 kilometer met de nodige zijtakken worden in de drie afzonderlijke deeltjes beschreven. Maar voordat we aan deel 1 beginnen moet er nog heel wat gebeuren.
Vraag: kunnen we het aan? Dat hangt natuurlijk voor een groot deel af van het aantal kilometers dat er op een dag moet worden afgelegd. Maar 60-80 km op een dag moet gelet op onze conditie geen probleem zijn. Hoewel, hoe voelt het om tien dagen achter elkaar de pedalen te beroeren? En wat merk je daarbij van de tassen voor en achter? Hoe bevestig je die eigenlijk? Wat heb je nog meer nodig? Dat Margrethe een andere fiets nodig heeft is duidelijk. Met het vijftig euro exemplaar dat zij sinds twee jaar in bezit heeft kon zij afgelopen zomer goed uit de voeten en ze wil daar voorlopig geen afstand van doen. Maar om op dat krot naar Rome te fietsen is vragen om problemen. Tsja, en ik zou toch ook iets anders moeten want ik zie op mijn ATB geen bevestigingsmogelijkheden voor bagagedragers, of pakjesdragers zoals de Groningers hier zeggen.
Dus stonden wij de afgelopen koopzondag te watertanden bij de Ventura Extreme, XT afgemonteerd. Sinds ik twee jaar geleden ben aangestoken met het fietsvirus weet ik dat je daar mee voor de dag kunt komen. Mijn huidige nauwelijks gebruikte ATB beschikt hier ook over. We waren zo enthousiast dat wanneer de verkoper de moeite genomen had om ook een herenexemplaar uit het magazijn te halen wij beiden hoogstwaarschijnlijk voor de bijl zouden zijn gegaan. Wie ons een beetje kent weet dat wij snelle beslissers zijn.


Maar aan de andere kant misschien ook wel goed. Want inmiddels denk ik een oplossing gevonden te hebben waarbij ik helemaal geen nieuwe fiets nodig. Op mijn ATB moet ik de eerste duizend kilometer nog fietsen en dan nog een fiets aanschaffen doet best pijn. Maar vannacht, al googelend denk ik het licht te hebben gezien.
Met deze zowel voorop als achterop te monteren Freeload bagagedrager moet het mogelijk zijn. Aangevuld met een uitbreidingsset kunnen er aan weerszijden tassen worden gehangen en kunnen er 25 kilo's vervoerd worden. Dus; een eerste exemplaar heb ik reeds besteld. Mocht de drager bevallen dan volgt snel een tweede.