Location:Thuis
Toch nog gelukt. Om 0.15 uur thuis
11.14 uur.
Wow, wat is Venetië een fantastisch mooie stad. Eén groot openluchtmuseum. Misschien wel de mooiste stad die ik ooit gezien heb. Natuurlijk veel teveel foto's gemaakt.
Inmiddels zitten we al ruim 14 uur in de trein. Een zeer onrustig nachtje in zo'n rijdend sardineblik met nauwelijks enige slaapervaring. Wel weer een leuke ervaring. Helaas vertraging opgelopen waardoor onze aansluitingen vervielen. Nu maar eens kijken hoe en hoe laat we in Leer en Groningen aankomen.
Update 1:
15.45 uur
Via de door de Bundesbahn voor ons bedachte alternatieve route zijn we gestrand in Mainz.
Daar hebben we de trein nog wel gehaald maar onder dreiging van politie inzet de trein moeten verlaten. Reden: we hadden geen reservering voor deze trein. Logisch natuurlijk want onze reservering was door de DB om zeep geholpen met de vertraging. We zijn niet alleen maar in gezelschap van 2 Duitse vriendinnen die naar Osnabrück moeten.
De machiniste weigerde om de trein met ons en onze fietsen in beweging te zetten. Dit leverde deze trein een vertraging op van 15 minuten, door ons veroorzaakt ha, ha. Maar goed daar stonden we dan in Mainz. Wat nu?
Het servicepoint van DB kon niets voor ons betekenen. Leer was nog wel haalbaar, maar Groningen niet.
De internationale treinreiswinkel is nu met een suggestie gekomen die we nu gaan proberen. Köln-Mönchen Gladbach-Venlo-Nijmegen-Zwolle-Groningen. Dan kunnen we misschien om een uur of twee in Leek zijn.
Wordt vervolgd.
Update 19.13 uur
Met de fietsen van trappen, Achtung, achtung roepend, verzwikte polsen, liggen we nu zelfs voor op het schema van de Int treinreiswinkel. Helemaal super! Vanacht toch in eigen bedje.
Na 1613.78 kilometer vanuit Maastricht gefietst te hebben, 2080 km vanaf Leek, zijn we in Venetië gearriveerd.
Een waanzinnig mooie tocht. Islandhopping. En tussendoor steeds een stukje op de fiets.
Slechts 28.2 kilometer gefietst.
En om half drie vanmiddag kwamen we met de boot via de Canale della Giudecca Venezia binnen. Een mooiere binnenkomst is niet mogelijk.
Een half uurtje later stonden we ietwat verbijsterd op het Piazzale Roma. Wat waren we stom geweest om een hotel in Venetië te boeken. Nergens konden we met onze fietsen heen. Het hotel liet weten dat we de fietsen wel mee mochten nemen, maar dat we ermee moesten lopen.
Maar ook dat leek geen oplossing. Een parkeergarage weigerde onze fietsen en een andere wilde 60 euro stallingskosten en dan nog was het maar de vraag of we de fietsen wel zouden terugzien. En wat te doen met onze bagage? Maarliefst acht fietstassen, twee rugtassen en twee stuurtassen.
Nee, we zouden de fietsen meenemen naar het hotel. De watertaxi weigerde ons. En lopend kwamen we maar 200 meter verder toen liepen we tegen het eerste kanaal en de eerste brug aan. Onmogelijk om hier met de fiets over heen te komen. Zo zouden we er niet komen. Een sjaggie Italiaan brulde gelijk " no bicicletti". Ik begon een beetje tegen hem aan te zeiken en zei dat er voor alles een oplossing was. Kennelijk klinkt dat hetzelfde als I'm gonna make you an offer you can't refuse", want tien minuten later kwam er een bootje voor. Werden onze fietsen en tassen ingeladen en kregen we een privétocht door de kanalen. De fietsen en tassen werden tot aan het hotel gebracht. Ok, het kost een paar centen maar dan heb je ook wat.
Eerste indruk van het hotel is prima. Maar welk gezin wordt hier door zes, personen met oortjes en bobbels in hun binnenzak beschermd?
Kortom we maken weer van alles mee.
Volgens de receptioniste staan er voor het eerst fietsen in de tuin van het hotel.
Onder de vele inzendingen van vorige week ontbrak het juiste antwoord.
Opvallend veel werd de naam Pierfranco Vianelli genoemd. Helaas. Het goede antwoord is Bartalli.
Toen ik aan de eigenaresse van de Agriturismo vroeg waarom hij aan de wand hing en of hij soms in Pozzolengo was geboren. Wist zij te vertellen dat hij een keer tijdens de Giro door Pozzolengo was gekomen.
Omdat ik nog nooit van Pierfranco Vanelli heb gehoord reken ik dat antwoord ook goed. De winnaars hebben alledrie een fles wijn gewonnen. Op te drinken met mij. Pa, E-J en Freek, van harte.
Ook deze week zijn er weer mooie prijzen te winnen.
We zijn vandaag weer verder gekomen dan de bedoeling was. Het plaatsje waar we wilden overnachten bleek een enorm dood gat.
De hele dag fietsen op NAP. Dijkje op, dijkje af. Kanaaltje over, kanaaltje langs. We komen duidelijk in de buurt van Venetië met al haar kanalen.
Nu zitten we drie hoog achter in een ooit vast wel mooi hotel aan de Boulevard van Sottomarino. Ja hoor, de Adriatische zee. We kunnen Venezia bijna aanraken. Morgen doen we een dagje strand en woensdag en donderdag overnachten we in Venetië.
Terug naar de prijsvraag van deze week.
Met welke bekende of onbekende voetballer sta ik hier aan de Adriatische kust?
Na gisterenavond prima gegeten te hebben in het restaurant naast het hotel hebben we besloten om hier een nachtje langer te blijven en van hieruit Padua te bezoeken.
Ook dit is weer een erg mooie streek met ommuurde stadjes en veel kastelen.
De Italianen hebben hier prima fietsroutes uitgezet. Op de heenreis zijn wij nog langs de plaats gekomen waar dichter Petrarca zijn laatste vier levensjaren sleet. Getuige het aantal, nu nog niet bezette, parkeerplaatsen een waar bedevaartsoord.
En wat een Italianen op zondag op de fiets. We worden overladen met "complimenti" als ze horen dat we uit NL komen.
Padua is een prachtige stad. Een universiteitsstad die heel voornaam aandoet. Twee waanzinnig mooie kerken waaronder de San Antonio en een mooi park vol beelden raakten ons enorm.
Een praktisch probleem doet zich overigens voor. De fietsen mogen Venetië niet in, althans niet volgens onze, misschien verouderde info. Dus mocht één van jullie bijv via Internet een oplossing weten, bijv een stalling bij het station, dan houden wij ons aanbevolen. Het blijkt overigens zo te zijn dat we met meerdere veerbootjes van Chioggia naar Venetië moeten zien te komen. Echt een geweldige ervaring voor twee overgeorganiseerde juristen die 's ochtends niet weten waar 's avonds hun bedje staat. Wat een leerproces. Laissez aller!
Dan nog een mijlpaal: de eerste 1500 km vanaf Maastricht zitten er op!
En: voor het eerst gefietst bij 40 graden celsius
Ja, ja, spreek dat maar eens feiloos uit. Mijn maatje Ubo zou dat zomaar kunnen.
Maar goed in die plaats zitten we. Zo'n 75 kilometer van Verona.
Wat een mooie stad. We lagen na de operavoorstelling van gisterenavond en het hapje en drankje afterwards pas om drie uur in ons mandje.
Weer een prima hotel. En hoe we de weg vonden? "Rij maar achter mij aan", sprak een aardige Italiaan. Overigens iedereen is uitermate aardig voor 2 maffe Hollanders die op de fiets naar Italië komen. Er wordt getoeterd onderweg. In ieder hotel word je thermosflesje gevuld met koffie of heet water.
Vanochtend mochten we van ons zelf uitslapen. Weer zo'n geweldig ontbijt met taartjes. Margrethe houdt zich in. Ik niet. Jummie.
Pas om tien voor elf op de fiets. Toen was het al 37 graden celsius.
De route snel opgepakt. Het is nooit leuk om een grote stad binnen te fietsen of te verlaten. Drukke wegen en veel bebouwing. Dus het eerste deel na Verona is geen aanrader. De bedenker van de route stelt zelfs een stuk met de trein voor.
Het is hier echt mijn plat pays. Klimmen alleen nog op viaducten en dijkjes. Ja, die hebben ze hier ook.
Na zo'n 25 km veranderde de omgeving. Oude verlaten boerderijen, een 15e eeuws kerkje/klooster. Erg indrukwekkend.
Meestal lunchen we op een bankje met een bij de supermarkt gekocht broodje, yoghurtdrankje en twee bananen. Maar mede door de extreem hoge warmte besloten we vandaag maar eens te lunchen bij een Enoteca.
Dat is een wat luxer restaurantje met een groot aanbod aan wijnen.
Zo langzamerhand verbazen wij ons toch wel over de menukaart in Italië.
Als je uitgebreid wilt eten, dan begin je met antipasti. Allemaal lekkere dingetjes. Gevulde paprikaatjes, olijfjes, verschillende fijne vleeswaren en nog enkele gevulde deegwaren ( niet zijnde pasta). Daarna kies je een primi. Denk aan Pasta en Risotto. Dan een secundi. Dat kan mooi gegrild vlees zijn, maar ook een bekend voorgerecht naar Nederlandse begrippen zoals Vitello Tonato, Carpachio of Meloen met Ham.
Daar kun je dan ook weer bijgerechten bijbestellen zoals gegrillde groente.
Vervolgens een keur aan zoetighedev Dulce genaamd.
Wij houden het meestal bij een primi en een secundi. Je wordt overigens niet raar aangekeken als je maar één gerecht bestelt. Lekkere maaltijdsalades met allrs er op en er in hebben we nog niet gezien. Een salade is zonder vlees of vis. Dus bestelden we vanmiddag een heerlijke salade met gekookte aardappelen en gigantische olijven en een bord pastrami achtig vlees met ruccola. Een extra bordje om te kunnen mengen deed de rest. Het werd smullen.
De route kent meerdere varianten. Vandaag hebben we er voor gekozen om Vicenza links te laten liggen en af te buigen naar Montagnana, een volledig ommuurde stad (zie foto's). Daar lag naast een fiets met dikke tassen en op een bankje een Nederlander te slapen. Was onderweg vanuit Napels naar NL.
Zoiets levert altijd weer bijzondere gesprekken op.
We zijn weer een aardig stuk opgeschoten. Dichtstbijzijnde grotere plaats is Este. Als we willen zijn we morgen in Venetië. Maar dat is veel te vroeg. Morgen gaan we waarschijnlijk een stukje omhoog naar Padua.
Iedere dag is en blijft een feestje.
Het is tien over één.
De opera is afgelopen.
De Arena stroomt leeg.
En wij ......gaan nog maar even een hapje eten. Op een terras natuurlijk.
Mooie voorstelling gezien. Don Giovanni van Mozart. Wel een hele zit. Dacht dat onze billetjes wel wat gewend waren. Heel bijzonder zo'n openlucht voorstelling in zo'n oude arena. Aanrader!
Tsja, en toen waren we al rond het middaguur in Verona.
Wederom een korte rit. Maar dat moet ook. Het is nog maar 150 km naar Venetië.
Zonder lekke banden.
Waanzinnig mooie stad. Zelfs bij 40 graden celsius.
Vanavond naar de Opera in de oude arena.
Wat begon als een saaie rit door maïsvelden, we lieten de heuvels achter ons, werd toch wel weer een dag vol herinneringen.
Eerst nog even terug naar gisterenavond. Heerlijk gegeten bij een authentieke trattoria op kruipafstand van ons hotel. Ons hotel? Een 4 sterren NH hotel voor maar 50 euro inclusief zeer uitgebreid ontbijt. Met dank aan alweer www.booking.com
Met volle penzen dus vanochtend op de fiets.
De eerste 25 km dus erg saai. Toen een klimmetje, en ... een lekke achterband. Weer ik dus. Het gaatje gauw gevonden en geplakt bleek mijn voorband ook lek. Daar maar één van de onlangs aangeschafte reservebandjes voor gebruikt. Margrethe heeft natuurlijk nergens last van met haar antilekbanden.
Na het klimmetje werd de omgeving anders. Mooi uitzicht op het Gardameer en een heuvelachtig landschap. De verder gelegen bergen zijn moeilijk zichtbaar. Door de warmte is het te wazig. Die warmte maakt het ons niet erg makkelijk. Morgen fietsen we waarschijnlijk naar Verona met een temperatuur van 37 graden celsius.
Vandaag is het niet veel koeler.
We zitten nu op een soort bed and breakfast boerderij in Pozzolengo. Hier splitst de route. Of naar Mantua of naar Verona. Het zal dus Verona worden.
Wederom grote verbazing over het feit dat hier nauwelijks Engels wordt gesproken. We hebben begrepen dat er vanavond iemand voor ons iets komt koken. Maar wat en hoe verder? Spannend.
Twee fotos van vandaag waaronder de toren van San Martino ter herinnering van de overwinning van de Italianen op de Oostenrijkers ( maar dat had geloof ik niets met voetbal te maken )
En dan nu de prijsvraag. Onder wiens foto zit ik vanavond te eten en wat is zijn verband met Pozzolengo?
Inmiddels is gebleken dat wij in deze negorij geen internet verbinding kunnen maken dus kan ik nog een updeetje toevoegen. Italië staat met 2-0 voor en daar zijn wij natuurlijk erg blij mee. Er is een mevrouw komen koken en we verstonden er tutti niente van. Maar lekkkuhr.
Het is dus niet gelukt om dit berichtje gisteren te verzenden. Inmiddels zijn we onderweg naar Verona en Oh moeder wat is het hier heet.
Aan het begin van de middag zijn we in Brescia gearriveerd. Op het eerste gezicht lijkt dit niet zo'n mooie stad. Maar we zullen hier toch overnachten want het hotel is geboekt.
De korte tocht van 38,4 kilometer hier naar toe was prachtig. Grotendeels fietspaden door een merengebied en door wijngaarden.
Morgen slapen we in Pozzolengo. We hebben een kamer geboekt bij een Agriturismo. Wat dat precies is weten we nog niet. We denken dat het een bed and breakfast is bij een boerderij, waar je ook 's avonds kunt eten.
Inmiddels hebben we Brescia wat beter kunnen bekijken. Het is een wat rommelige stad met veel winkels, pleinen en terrassen. Best leuk om even rond te lopen, maar geen omweg waard. Ik voeg nog een foto van Brescia toe.
Nee, het is niet de toren van Pisa.
Vandaag van Presezzo via misschien wel de mooiste stad van Noord Italië: Bergamo, naar Paratico aan het Lago d'Iseo. Het laatste deel van de 61 km nog even over de Via d'Urini. Dat dan weer wel.
We zitten hier in een bekende wijnstreek; de Franciacorta.
Ok, af en toe zijn wij de weg wel eens kwijt. Maar zo langzamerhand kunnen we ons niet aan de indruk dat de bedenker van de route ookaf en toe het spoor behoorlijk bijster is. Gisterenavond zaten we in Cernobbio aan het Comomeer. Natuurlijk hebben we heerlijk genoten van het Italiaans ijs (zie foto).
Vanochtend moesten we Como uit. De schrijver bood ons drie opties.
Optie 1: een boottocht van twee uur.
Optie 2: met de tram de berg over, waarbij het erg lastig schijnt te zijn om je fiets uit de tram te krijgen. Maar, volgens Benjaminse schijnt het mogelijk te zijn. Wij kozen voor optie 3: een onverharde oude spoorwegbedding waarbij je aan het einde al je bepakking van de fiets moet halen om door een hekje te kunnen slalommen. De spoorwegbedding loopt natuurlijk niet vlak. Nee, er mag geklommen worden.
Denk je dat je dit pad hebt gehad, dan mag je blij zijn dat je een fiets met dikke banden hebt. Leuk hoor zo'n mountainbikeroute. Maar niet met bepakking van 25 kg (zie foto) Halverwege de tocht een spontane klapband terwijl ik op Margrethe stond te wachten. Een scheur in de binnenband van ca 30 cm lengte.
Maar gelukkig heelhuids in Presezzo aangekomen. Dit is een voorstadje van Bergamo. Het zou best kunnen zijn dat we een extra nachtje blijven. Heerlijke bedjes, airco, zwembad en dicht bij een mooie stad.
Vandaag 65 km gefietst en 662 meter geklommen. Totaal aantal kilometers nu 1160.84.
Morgen eerst maar een nieuw reservebandje scoren.
Inmiddels zijn we weer twee meren verder. Vanochtend moesten we eerst op de juiste manier door Varese heen manouvreren. En dat viel nog niet mee.
Probleem is dat we niet over gedetailleerde kaarten beschikken van de route. Dat zou ook niet kunnen, want voor 1500 km heb je dan een extra aanhanger nodig.
We moeten het dus doen met de routebeschrijving van Benjaminse. En die is op een aantal punten beneden de maat.
De aanwijzing om route 3 van de Zwitserse fietsclub te volgen is hartstikke duidelijk. Maar wat als de weg is afgesloten?
Vaak kan ik mij nog redden met de gedownloade GPStrack. Maar die bleek ineens niet verder te gaan.
Kortom ook hier weer het venijn in de staart. Maar natuurlijk zijn we ook nu weer gekomen waar we wilden. Na een groot deel van de dag langs het meer van Lugano te hebben gefietst, en ons ook weer op Zwitsers grondgebied te hebben begeven, zitten we nu in Cernobbio aan het Lago di Como. De teller staat inmiddels op 1095.83 kilometer. Dat is exclusief de 466 km van Leek naar Maastricht.
Het weer was vandaag prima, half bewolkt. Maar nu onweert het. Voor het eerst tijdens deze tocht wassen we de fietskleding niet uit. Gelukkig hebben we ieder nog twee schone setjes bij ons.
Morgen maar iets eerder een pleisterplek zoeken om de was re kunnen doen.
Maar liefst drie meren vandaag. We zijn geëindigd aan het Lago Varese. Een behoorlijk end van de geplande route af. Gevolg van het niet kunnen vinden van een overnachtingsplek langs de route en een foute inschatting bij gebrek aan deugdelijk kaartmateriaal.
Gevolg is dat we zo' 20 kilometer van de route zijn verwijderd. En die kilometers liepen allemaal naar beneden. Dat wordt morgen dus weer klimmen. Dezelfde weg terug als heen, over een vervelend drukke provinciale weg.
En dat klimmen hebben we vandaag ook gedaan. Met volle bepakking en bij 34 graden. Ja, het is dan erg warm.
Naam van het eerste meer ben ik kwijt. Komt nog wel. Het Lago Maggiore zijn we per veerboot overgestoken. Nu dus aan het meer van Varese.
Van Frutigen met de bus naar Kandersteg. Fietsen in speciale aanhanger. Daar houdt de weg op en kun je alleen maar verder met de trein. In ons geval de autotrein. Afgedaald vanuit Goppenstein. Wat een kabaal in die lange donkere tunnel. Langs de Rhône naar Brig gefietst. Daar weer een autotrein gepakt om de Simplonpas te mijden. Prima aansluitingen. Om 14 uur al in Italië (Iselle). Nu in Vogogna. Middeleeuws plaatsje. En het is weer gelukt. We overnachten in een meer dan 600 jaar oud tolhuis in een minstens even oud straatje met een echt Italiaans uitzicht vanaf het balkon.
Zie de foto's.
Het was erg warm vandaag en het onweer is inmiddels losgebarsten. Maar dat deert ons niet. Wij zitten enorm lekker te schransen in een Ristorante. De antipasti waren voortreffelijk
We zijn nu in afwachting van de tweede en derde gang.
De tweede gang zit er inmiddels ook in. Maar waar laten we de rest. Als dit zo doorgaat worden we tonnetje rond. Want we moeten nog 2 weken.
Zielig hè?
Maar nu dus wel. Vergelijk dit uitzicht van ons balkon maar eens met gisteren.
Oh what a beautiful morning.
Kippevel om zo wakker te worden.
Bern is een erg mooie stad. Zeker de moeite van een bezoek waard. We konden nog aardig wat bezienewaardigheden meepikken.
Omdat gisteren een lange dag was hebben we besloten om het vandaag wat rustiger aan te doen. Bestemming Frutigen. Een kleine 60 kilometer verderop. Via booking.com gisterenavond een eenvoudig hotelletje geboekt. Kosten 100 zwitserse francs incl. ontbijt tegen 230 francs in Bern. In die verhouding mag je ook de maaltijd prijzen zien.
Mooie tocht over een uitgepijlde route. Helaas laten de Alpenreuzen zich niet zien door de laaghangende bewolking.
Op een fikse bui na hebben we het droog weten te houden.
Foto's van onderweg en uitzicht vanaf Balkon.
Morgen gaan we met de trein een stuk omhoog. Met de bepakking is dat niet te doen. Trouwens ook de auto's moeten het laatste stuk met de trein door de Lötschbergtunnel. Boven in Goppenstein dalen we af en fietsen dan naar Brig. Daar gaan we per trein onder de Simplonpas door. En als we dan uitstappen, het is een ritje van 45 km, zijn we in Italië.
Op de fiets over de Simplonpas vinden we bij nader inzien niet verantwoord. Met 25 kg bepakking fiets je soms stapvoets. En dat terwijl de vrachtwagens langs je heen denderen met windverplaatsingen waardoor je bijna je evenwicht verliest. Hopelijk kan ik vandaag of morgen nog wat besneeuwde bergtoppen laten zien.
Vandaag het laatste stuk van de Jura gefietst. Erg mooi. Waanzinnig grote boerderijen. Ook een paar pittige beklimmingen.
Naar Biel zijn wij met de trein verder afgedaald. Dat werd zeer geadviseerd omdat de afdaling per fiets over de vluchtstrook van de snelweg zou gaan en via meerdere tunnels.
In Biel namen we de verkeerde route. Wel mooi, maar erg om.
We kwamen daardoor een uur of twee later in Aarberg dan verwacht. Bedoeling was om voor Bern een overnachtingspek te vinden maar dat er is niet gelukt. Nu lekker aan een giant pizza.
Vanochtend na een quick breakfast aan de bar van het hotel hebben we met de
Nodige vertraging Basel achter ons gelaten. Het was erg lastig om de juiste route de stad uit te vinden.
Een erg mooie route. Dan weer Zwitserland, dan weer Frankrijk.
We doorkruisen nu de Jura. En ondanks dat dit geen hooggebergte is, is het af en toe erg zwaar. We verfoeien onze veel te zware bepakking af en toe.
Zestig pittige kilometers vandaag en een botsing met elkaar, gelukkig zonder letsel.
Nu zitten we in een uitermate eenvoudig hotelletje boven op de col la Caquerelle. We zijn de enige gasten. Dat zal 8 juli wel anders zijn. Dan komt de tour de France hier voorbij.
Wederom vertrokken in de regen maar dat veranderde snel. Volgens het boekje zouden we 90 km moeten fietsen. Wij kwamen uit op 110.
Zijn nu behoorlijk uitgeteld.
Foto van grensovergang en van de beloning.
Inmiddels zijn we er achter dat Zwitserland een erg duur land is. Voor een glas bier betaal je al gauw een euro of 5 en een simpel pastaatje of pizza kost hief al gauw € 25. Ook voor een hotelovernachting betaal je al gauw 2 x zoveel als in Frankrijk.
Maar dat is nog niet onze grootste zorg. We hebben nog steeds geen hotel kunnen vinden voor morgenavond. Normaliter lukt dit probleemloos via booking.com Maar er lijkt gewoonweg niets in de buurt van onze route te liggen.
En veel kilometers zullen we morgen niet kunnen maken. We zijn flink moe en er wachten een paar stevige klimmetjes.
Wat een mooie route!
Vandaag 84 km gefietst. Eerst over een tot fietspad omgetoverde oude spoorweg en daarna van het ene wijndorp naar het andere wijndorp.
Ook het hotel is weer een trouvaille.
We zitten nu in St- Hypolyte, net onder Haut Koenigsburg.
Mooi weer vandaag.
Vandaag ruim 95 km gefietst. Begonnen in de regen. Nu in de zon. Saai en ontvolkt Lotharingen hebben we verruild voor de Elzas. En dat scheelt een paar graden.
Op een terras in Sarrebourg kwamen we bekenden van eergisteren tegen. Dus maar even wat gedronken met z'n allen.
Tweede deel van de tocht erg leuk langs onder meer het Canal de la Marne au Rhin.
Nu in Saverne. De fiets staat in de cave en de was hangt te drogen.
