Ospedaletto Euganeo

Ja, ja, spreek dat maar eens feiloos uit. Mijn maatje Ubo zou dat zomaar kunnen.
Maar goed in die plaats zitten we. Zo'n 75 kilometer van Verona.
Wat een mooie stad. We lagen na de operavoorstelling van gisterenavond en het hapje en drankje afterwards pas om drie uur in ons mandje.
Weer een prima hotel. En hoe we de weg vonden? "Rij maar achter mij aan", sprak een aardige Italiaan. Overigens iedereen is uitermate aardig voor 2 maffe Hollanders die op de fiets naar Italië komen. Er wordt getoeterd onderweg. In ieder hotel word je thermosflesje gevuld met koffie of heet water.
Vanochtend mochten we van ons zelf uitslapen. Weer zo'n geweldig ontbijt met taartjes. Margrethe houdt zich in. Ik niet. Jummie.
Pas om tien voor elf op de fiets. Toen was het al 37 graden celsius.
De route snel opgepakt. Het is nooit leuk om een grote stad binnen te fietsen of te verlaten. Drukke wegen en veel bebouwing. Dus het eerste deel na Verona is geen aanrader. De bedenker van de route stelt zelfs een stuk met de trein voor.
Het is hier echt mijn plat pays. Klimmen alleen nog op viaducten en dijkjes. Ja, die hebben ze hier ook.
Na zo'n 25 km veranderde de omgeving. Oude verlaten boerderijen, een 15e eeuws kerkje/klooster. Erg indrukwekkend.
Meestal lunchen we op een bankje met een bij de supermarkt gekocht broodje, yoghurtdrankje en twee bananen. Maar mede door de extreem hoge warmte besloten we vandaag maar eens te lunchen bij een Enoteca.
Dat is een wat luxer restaurantje met een groot aanbod aan wijnen.
Zo langzamerhand verbazen wij ons toch wel over de menukaart in Italië.
Als je uitgebreid wilt eten, dan begin je met antipasti. Allemaal lekkere dingetjes. Gevulde paprikaatjes, olijfjes, verschillende fijne vleeswaren en nog enkele gevulde deegwaren ( niet zijnde pasta). Daarna kies je een primi. Denk aan Pasta en Risotto. Dan een secundi. Dat kan mooi gegrild vlees zijn, maar ook een bekend voorgerecht naar Nederlandse begrippen zoals Vitello Tonato, Carpachio of Meloen met Ham.
Daar kun je dan ook weer bijgerechten bijbestellen zoals gegrillde groente.
Vervolgens een keur aan zoetighedev Dulce genaamd.
Wij houden het meestal bij een primi en een secundi. Je wordt overigens niet raar aangekeken als je maar één gerecht bestelt. Lekkere maaltijdsalades met allrs er op en er in hebben we nog niet gezien. Een salade is zonder vlees of vis. Dus bestelden we vanmiddag een heerlijke salade met gekookte aardappelen en gigantische olijven en een bord pastrami achtig vlees met ruccola. Een extra bordje om te kunnen mengen deed de rest. Het werd smullen.
De route kent meerdere varianten. Vandaag hebben we er voor gekozen om Vicenza links te laten liggen en af te buigen naar Montagnana, een volledig ommuurde stad (zie foto's). Daar lag naast een fiets met dikke tassen en op een bankje een Nederlander te slapen. Was onderweg vanuit Napels naar NL.
Zoiets levert altijd weer bijzondere gesprekken op.
We zijn weer een aardig stuk opgeschoten. Dichtstbijzijnde grotere plaats is Este. Als we willen zijn we morgen in Venetië. Maar dat is veel te vroeg. Morgen gaan we waarschijnlijk een stukje omhoog naar Padua.
Iedere dag is en blijft een feestje.

01.10 uur

Het is tien over één.
De opera is afgelopen.
De Arena stroomt leeg.
En wij ......gaan nog maar even een hapje eten. Op een terras natuurlijk.
Mooie voorstelling gezien. Don Giovanni van Mozart. Wel een hele zit. Dacht dat onze billetjes wel wat gewend waren. Heel bijzonder zo'n openlucht voorstelling in zo'n oude arena. Aanrader!

Verona

Tsja, en toen waren we al rond het middaguur in Verona.
Wederom een korte rit. Maar dat moet ook. Het is nog maar 150 km naar Venetië.
Zonder lekke banden.
Waanzinnig mooie stad. Zelfs bij 40 graden celsius.
Vanavond naar de Opera in de oude arena.

Lekke bandjesdag

Wat begon als een saaie rit door maïsvelden, we lieten de heuvels achter ons, werd toch wel weer een dag vol herinneringen.
Eerst nog even terug naar gisterenavond. Heerlijk gegeten bij een authentieke trattoria op kruipafstand van ons hotel. Ons hotel? Een 4 sterren NH hotel voor maar 50 euro inclusief zeer uitgebreid ontbijt. Met dank aan alweer www.booking.com
Met volle penzen dus vanochtend op de fiets.
De eerste 25 km dus erg saai. Toen een klimmetje, en ... een lekke achterband. Weer ik dus. Het gaatje gauw gevonden en geplakt bleek mijn voorband ook lek. Daar maar één van de onlangs aangeschafte reservebandjes voor gebruikt. Margrethe heeft natuurlijk nergens last van met haar antilekbanden.
Na het klimmetje werd de omgeving anders. Mooi uitzicht op het Gardameer en een heuvelachtig landschap. De verder gelegen bergen zijn moeilijk zichtbaar. Door de warmte is het te wazig. Die warmte maakt het ons niet erg makkelijk. Morgen fietsen we waarschijnlijk naar Verona met een temperatuur van 37 graden celsius.
Vandaag is het niet veel koeler.
We zitten nu op een soort bed and breakfast boerderij in Pozzolengo. Hier splitst de route. Of naar Mantua of naar Verona. Het zal dus Verona worden.
Wederom grote verbazing over het feit dat hier nauwelijks Engels wordt gesproken. We hebben begrepen dat er vanavond iemand voor ons iets komt koken. Maar wat en hoe verder? Spannend.
Twee fotos van vandaag waaronder de toren van San Martino ter herinnering van de overwinning van de Italianen op de Oostenrijkers ( maar dat had geloof ik niets met voetbal te maken )
En dan nu de prijsvraag. Onder wiens foto zit ik vanavond te eten en wat is zijn verband met Pozzolengo?
Inmiddels is gebleken dat wij in deze negorij geen internet verbinding kunnen maken dus kan ik nog een updeetje toevoegen. Italië staat met 2-0  voor en daar zijn wij natuurlijk erg blij mee. Er is een mevrouw komen koken en we verstonden er tutti niente van. Maar lekkkuhr.
Het is dus niet gelukt om dit berichtje gisteren te verzenden. Inmiddels zijn we onderweg naar Verona en Oh moeder wat is het hier heet.

Brescia

Aan het begin van de middag zijn we in Brescia gearriveerd. Op het eerste gezicht lijkt dit niet zo'n mooie stad. Maar we zullen hier toch overnachten want het hotel is geboekt.
De korte tocht van 38,4 kilometer hier naar toe was prachtig. Grotendeels fietspaden door een merengebied en door wijngaarden.
Morgen slapen we in Pozzolengo. We hebben een kamer geboekt bij een Agriturismo. Wat dat precies is weten we nog niet. We denken dat het een bed and breakfast is bij een boerderij, waar je ook 's avonds kunt eten.
Inmiddels hebben we Brescia wat beter kunnen bekijken. Het is een wat rommelige stad met veel winkels, pleinen en terrassen. Best leuk om even rond te lopen, maar geen omweg waard. Ik voeg nog een foto van Brescia toe.
Nee, het is niet de toren van Pisa.

Via Urini

Vandaag van Presezzo via misschien wel de mooiste stad van Noord Italië: Bergamo, naar Paratico aan het Lago d'Iseo. Het laatste deel van de 61 km nog even over de Via d'Urini. Dat dan weer wel.
We zitten hier in een bekende wijnstreek; de Franciacorta.

Rustdag!

Het spoor bijster

Ok, af en toe zijn wij de weg wel eens kwijt. Maar zo langzamerhand kunnen we ons niet aan de indruk dat de bedenker van de route ookaf en toe het spoor behoorlijk bijster is. Gisterenavond zaten we in Cernobbio aan het Comomeer. Natuurlijk hebben we heerlijk genoten van het Italiaans ijs (zie foto).
Vanochtend moesten we Como uit. De schrijver bood ons drie opties.
Optie 1: een boottocht van twee uur.
Optie 2: met de tram de berg over, waarbij het erg lastig schijnt te zijn om je fiets uit de tram te krijgen. Maar, volgens Benjaminse schijnt het mogelijk te zijn. Wij kozen voor optie 3: een onverharde oude spoorwegbedding waarbij je aan het einde al je bepakking van de fiets moet halen om door een hekje te kunnen slalommen. De spoorwegbedding loopt natuurlijk niet vlak. Nee, er mag geklommen worden.
Denk je dat je dit pad hebt gehad, dan mag je blij zijn dat je een fiets met dikke banden hebt. Leuk hoor zo'n mountainbikeroute. Maar niet met bepakking van 25 kg (zie foto) Halverwege de tocht een spontane klapband terwijl ik op Margrethe stond te wachten. Een scheur in de binnenband van ca 30 cm lengte.
Maar gelukkig heelhuids in Presezzo aangekomen. Dit is een voorstadje van Bergamo. Het zou best kunnen zijn dat we een extra nachtje blijven. Heerlijke bedjes, airco, zwembad en dicht bij een mooie stad.
Vandaag 65 km gefietst en 662 meter geklommen. Totaal aantal kilometers nu 1160.84.
Morgen eerst maar een nieuw reservebandje scoren.

Lago di Como

Inmiddels zijn we weer twee meren verder. Vanochtend moesten we eerst op de juiste manier door Varese heen manouvreren. En dat viel nog niet mee.
Probleem is dat we niet over gedetailleerde kaarten beschikken van de route. Dat zou ook niet kunnen, want voor 1500 km heb je dan een extra aanhanger nodig.
We moeten het dus doen met de routebeschrijving van Benjaminse. En die is op een aantal punten beneden de maat.
De aanwijzing om route 3 van de Zwitserse fietsclub te volgen is hartstikke duidelijk. Maar wat als de weg is afgesloten?
Vaak kan ik mij nog redden met de gedownloade GPStrack. Maar die bleek ineens niet verder te gaan.
Kortom ook hier weer het venijn in de staart. Maar natuurlijk zijn we ook nu weer gekomen waar we wilden. Na een groot deel van de dag langs het meer van Lugano te hebben gefietst, en ons ook weer op Zwitsers grondgebied te hebben begeven, zitten we nu in Cernobbio aan het Lago di Como. De teller staat inmiddels op 1095.83 kilometer. Dat is exclusief de 466 km van Leek naar Maastricht.
Het weer was vandaag prima, half bewolkt. Maar nu onweert het. Voor het eerst tijdens deze tocht wassen we de fietskleding niet uit. Gelukkig hebben we ieder nog twee schone setjes bij ons.
Morgen maar iets eerder een pleisterplek zoeken om de was re kunnen doen.

Van meer tot meer en nog een keer.

Maar liefst drie meren vandaag. We zijn geëindigd aan het Lago Varese. Een behoorlijk end van de geplande route af. Gevolg van het niet kunnen vinden van een overnachtingsplek langs de route en een foute inschatting bij gebrek aan deugdelijk kaartmateriaal.
Gevolg is dat we zo' 20 kilometer van de route zijn verwijderd. En die kilometers liepen allemaal naar beneden. Dat wordt morgen dus weer klimmen. Dezelfde weg terug als heen, over een vervelend drukke provinciale weg.
En dat klimmen hebben we vandaag ook gedaan. Met volle bepakking en bij 34 graden. Ja, het is dan erg warm.
Naam van het eerste meer ben ik kwijt. Komt nog wel. Het Lago Maggiore zijn we per veerboot overgestoken. Nu dus aan het meer van Varese.

Bella Italia

Van Frutigen met de bus naar Kandersteg. Fietsen in speciale aanhanger. Daar houdt de weg op en kun je alleen maar verder met de trein. In ons geval de autotrein. Afgedaald vanuit Goppenstein. Wat een kabaal in die lange donkere tunnel. Langs de Rhône naar Brig gefietst. Daar weer een autotrein gepakt om de Simplonpas te mijden. Prima aansluitingen. Om 14 uur al in Italië (Iselle). Nu in Vogogna. Middeleeuws plaatsje. En het is weer gelukt. We overnachten in een meer dan 600 jaar oud tolhuis in een minstens even oud straatje met een echt Italiaans uitzicht vanaf het balkon.
Zie de foto's.
Het was erg warm vandaag en het onweer is inmiddels losgebarsten. Maar dat deert ons niet. Wij zitten enorm lekker te schransen in een Ristorante. De antipasti waren voortreffelijk
We zijn nu in afwachting van de tweede en derde gang.
De tweede gang zit er inmiddels ook in. Maar waar laten we de rest. Als dit zo doorgaat worden we tonnetje rond. Want we moeten nog 2 weken.
Zielig hè?

Wat wij gisteren niet zagen

Maar nu dus wel. Vergelijk dit uitzicht van ons balkon maar eens met gisteren.
Oh what a beautiful morning.
Kippevel om zo wakker te worden.

Frutigen

Bern is een erg mooie stad. Zeker de moeite van een bezoek waard. We konden nog aardig wat bezienewaardigheden meepikken.
Omdat gisteren een lange dag was hebben we besloten om het vandaag wat rustiger aan te doen. Bestemming Frutigen. Een kleine 60 kilometer verderop. Via booking.com gisterenavond een eenvoudig hotelletje geboekt. Kosten 100 zwitserse francs incl. ontbijt tegen 230 francs in Bern. In die verhouding mag je ook de maaltijd prijzen zien.
Mooie tocht over een uitgepijlde route. Helaas laten de Alpenreuzen zich niet zien door de laaghangende bewolking.
Op een fikse bui na hebben we het droog weten te houden.
Foto's van onderweg en uitzicht vanaf Balkon.
Morgen gaan we met de trein een stuk omhoog. Met de bepakking is dat niet te doen. Trouwens ook de auto's moeten het laatste stuk met de trein door de Lötschbergtunnel. Boven in Goppenstein dalen we af en fietsen dan naar Brig. Daar gaan we per trein onder de Simplonpas door. En als we dan uitstappen, het is een ritje van 45 km, zijn we in Italië.
Op de fiets over de Simplonpas vinden we bij nader inzien niet verantwoord. Met 25 kg bepakking fiets je soms stapvoets. En dat terwijl de vrachtwagens langs je heen denderen met windverplaatsingen waardoor je bijna je evenwicht verliest. Hopelijk kan ik vandaag of morgen nog wat besneeuwde bergtoppen laten zien.

Bern

Vandaag het laatste stuk van de Jura gefietst. Erg mooi. Waanzinnig grote boerderijen. Ook een paar pittige beklimmingen.
Naar Biel zijn wij met de trein verder afgedaald. Dat werd zeer geadviseerd omdat de afdaling per fiets over de vluchtstrook van de snelweg zou gaan en via meerdere tunnels.
In Biel namen we de verkeerde route. Wel mooi, maar erg om.
We kwamen daardoor een uur of twee later in Aarberg dan  verwacht. Bedoeling was  om voor Bern een overnachtingspek te vinden maar dat er is niet gelukt. Nu lekker aan een  giant pizza.

La Caquerelle

Vanochtend na een quick breakfast aan de bar van het hotel hebben we met de
Nodige vertraging Basel achter ons gelaten. Het was erg lastig om de juiste route de stad uit te vinden.
Een erg mooie route. Dan weer Zwitserland, dan weer Frankrijk.
We doorkruisen nu de Jura. En ondanks dat dit geen hooggebergte is, is het af en toe erg zwaar. We verfoeien onze veel te zware bepakking af en toe.
Zestig pittige kilometers vandaag en een botsing met elkaar, gelukkig zonder letsel.
Nu zitten we in een uitermate eenvoudig hotelletje boven op de col la Caquerelle. We zijn de enige gasten. Dat zal 8 juli wel anders zijn. Dan komt de tour de France hier voorbij.

Met een blikken kont in Basel

Wederom vertrokken in de regen maar dat veranderde snel. Volgens het boekje zouden we 90 km moeten fietsen. Wij kwamen uit op 110.
Zijn nu behoorlijk uitgeteld.
Foto van grensovergang en van de beloning.
Inmiddels zijn we er achter dat Zwitserland een erg duur land is. Voor een glas bier betaal je al gauw een euro of 5 en een simpel pastaatje of pizza kost hief al gauw € 25. Ook voor een hotelovernachting betaal je al gauw 2 x zoveel als in Frankrijk.
Maar dat is nog niet onze grootste zorg. We hebben nog steeds geen hotel kunnen vinden voor morgenavond. Normaliter lukt dit probleemloos via booking.com Maar er lijkt gewoonweg niets in de buurt van onze route te liggen.
En veel kilometers zullen we morgen niet kunnen maken. We zijn flink moe en er wachten een paar stevige klimmetjes.

Route du vin d' Alsace

Wat een mooie route!
Vandaag 84 km gefietst. Eerst over een tot fietspad omgetoverde oude spoorweg en daarna van het ene wijndorp naar het andere wijndorp.
Ook het hotel is weer een trouvaille.
We zitten nu in St- Hypolyte, net onder Haut Koenigsburg.
Mooi weer vandaag.

De Elzas

Vandaag ruim 95 km gefietst. Begonnen in de regen. Nu in de zon. Saai en ontvolkt Lotharingen hebben we verruild voor de Elzas. En dat scheelt een paar graden.
Op een terras in Sarrebourg kwamen we bekenden van eergisteren tegen. Dus maar even wat gedronken met z'n allen.
Tweede deel van de tocht erg leuk langs onder meer het Canal de la Marne au Rhin.
Nu in Saverne. De fiets staat in de cave en de was hangt te drogen.

Na regen komt zonneschijn

Met verbrande armen en benen zijn we in Brulange gearriveerd. Een bed and breakfast deze keer. Ziet er erg goed uit. Route door Lotharingen is niet spectaculair. Duidelijk één van de armere streken van Frankrijk.
Twee Nederlanders die we gisteravond in het hotel troffen zitten hier ook. Vanavond gaan we met z'n vieren eten.
Nu eerst een biertje :-)

opgedroogd

Inmiddels is alles weer droog en ziet de wereld er weer een stuk vriendelijker uit. Voor vanavond en morgenavond alvast twee overnachtingen geboekt.
We hebben besloten om de col du Donon te mijden. Met de zware bepakking wordt dat een iets te heftig avontuur. Dat geldt volgende week helemaal voor de Alpen.
Ik denk dat we dan een deel met de trein doen.
Vandaag en morgen richting Elzas. Dagelijks een km of 70. Veel meer moet ook niet want anders zijn we te snel in Venetië.

Drijfnatte Hollanders

Jeetje mina. Wat een regen. Iedere dag wordt het slechter. En dan te bedenken dat we ook met onze camper in de zuidfranse zon hadden kunnen vertoeven.
Nee, we verkopen onze fietsen niet. Althans nog niet, want tot nog toe hadden we dit niet willen missen.
Veel regen dus. En een beetje spijt van onze tassenkeuze. We houden niet alles droog. Maar die regen maakt ook dat je met twee andere NLers en twee Duitsers onder een viaduct staat te schuilen. En dat is wel grappig. Die regen maakt ook dat je op een houten brug onderuit gaat. Maar de tassen breken de val.
Vandaag 72 km in stromende regen afgelegd. Soms door 10 cm water.
Hotelletje gevonden in Koenigsmacker. Nog meer verzopen fietsende Hollanders druppelen binnen. Madam le Patron begrijpt er niets van. Al die drijfnatte Hollanders. Maar ondertussen zit onze natte zooi in haar droger.
Het zou best mog wel eens een gezellige avond kunnen worden met al die fietsende idiots.

Op een bankje aan de Moezel

Wij in Duitsland en aan de overkant ligt Luxemburg. Weer veel regen vandaag. Nu even droog dus tijd voor een broodje.

Müllerthal

Vanochtend droog vertrokken uit Burg Reuland. Grotendeels de rivier de Our gevilgd. Dan weer Duitsland dan weer Luxemburg. Rond een uurtje of twee barstte de regen los. Alles spoelde weg. Wij konden op tijd een overdekte bushalte in Vianden bereiken waar wij een broodje hebben gegeten en onze regenkleding hebben aangetrokken. Toen nog 30 km door stromende regen. (Nee, we gaan onze fietden niet verkopen). Daardoor ook nog omgeteden. Ik dacht op de GPS de route te volgen maar dat bleek de grens tussen L en D te zijn. Zoeken naar een hotel. Gevonden in Müllerthal. Nog wat kunnen onderhandelen over de prijs. Door de eigenaar in zijn Jaguar naar de plaatselojke golfclub gereden. Daar heerlijk aan de Asperges gezeten. Nu in hotelkamer proberen alles droog te föhnen. Ik zal proberen morgen ook wat beeldmateriaal te verzorgen.

Veel regen

Vanochtend zijn wij in onze regenkleding vanuit Mützenig vertrokken. Maar niet nadat we vorstelijk ontbeten hebben. Zalm, asperges,aardappelsalade. Ja, het is wat wennen.
Veel regen dus, maar dankzij onze kleding niet nat geworden.
En ook in de regen is het hier erg mooi. Veel gefietst over onverharde wegen. Twee fietsers tegen gekomen. Uit NL dus.
Zitten nu in Burg Reuland. Netjes op tijd aangekomen. 8O km en ruin 800 hoogtemeters.

Flink afzien.

Vanochtend door Freek naar het station gebracht. Treinreis verliep voorspoedig. Om 13 uur op de fiets vertrokken uit Maastricht. Prachtige route. Onder andere de Bemelerberg en het Geuldal. Flinke stukken onverhard. Prima weer maar wel veel klimmen. Net voorbij de stuwdam in Eupen werd het wel erg zwaar voor Margrethe. Ze moest meermalen van de fiets af. De laatste kilometers viel het tempo helemaal terug. Met pijn en moeite het hotel gehaald. Alleraardigst ontvangen. We konden gelukkig ook nog wat eten.
Nu herkaderen. Met deze klimmen en snelheden gaat het niet lukken om in Venetië te komen.
Vandaag 71.2 km afgelegd en 977 hoogtemeters.

Gepakt

Alles zit er in. Ieder van ons heeft vier fietstassen. Voor iedere week één. Het belooft de komende dagen niet al te mooi weer te worden, maar vanaf donderdag zijn de voorspellingen gunstig. We beginnen morgen in het Limburgse heuvellandschap. Vervolgens stijgt de route aan het eind van het geuldal door de bossen van de Hoge Venen (Hautes Fagnes). Daar verruilen wij even de Belgische route voor een stukje Duitsland. Zekerheidshalve hebben we de eerste overnachting maar vooruit geboekt. Dat worden dus schnitzels en bier in Mútzenig. Dag twee fietsen we verder door de Hoge Venen (Eiffel) en voert de route naar het hoogste punt van de route door de Ardennen. We komen dan op 640 meter hoogte. Daarna volgen we de rivier de Our richting Luxemburg. Af en toe mag er geklommen worden en er wordt nogal wat regen verwacht. Ik heb daarom geen flauw idee waar we die dag zullen eindigen en kan dan ook geen voorspelling doen voor dag drie. Hoewel, plaatsen als Vianden, Echternach, het Müllerthal, het zou zo maar kunnen.

Nog drie nachtjes slapen

Nog drie nachtjes slapen en dan is het zo ver.
Vakantie. Joepie.
Maar als ik heel eerlijk ben, dan moet dat Joepiegevoel nog wel komen.
De weersvooruitzichten zijn niet optimaal en ook qua gezondheid loop ik al een tijdje te kwakkelen. De hartslag blijft weer achter en de vermoeidheid is enorm.

Maar goed, de voorbereidingen zijn natuurljk in volle gang. Freek is zo vriendelijk om ons zondag naar Station Groningen te brengen. Super! Vandaar met de trein naar Maastricht.
Voor de zekerheid hebben we de eerste overnachting ook maar geboekt. In Mutzenig/Monschau.
Vanmiddag hadden we een pittige cursus fiscaliteiten rondom echtscheiding en op de terugweg kwamen we in een geweldige trekkersreiswinkel op de Oude Gracht in Utrecht. Een wereld ging voor ons open. Onze uitrusting is dus weer aangevuld.


- Posted using BlogPress from my iPad

Hoi,

Ik wil je graag attenderen op het volgende bericht op nu.nl: Aardschok in Noord-Italië

Informatie onderweg

Natuurlijk gaan we proberen om deze blog onderweg bij te houden. Dat worden dan korte berichtjes want de Ipad laat ik thuis. Ik moet me dan behelpen met het kleine toetsenbord van mijn mobiele telefoon. Daarom heb ik de achtergrond van de blog ook vereenvoudigd.
Afgelopen dinsdag waren Chris en Titia bij ons. Zij hebben het eerste deel van de trip vorig jaar gefietst en kwamen ons nog even van bruikbare tips voorzien.
De fiets van Margrethe staat bij Wagenaar voor een laatste beurt.
Enigzins opgeschrikt werden we van de twee aardbevingen in Noordoost Italië en het mogelijke domino effect. Zekerheidshalve nemen we toch ook maar de routeboekjes naar Rome mee. Mocht het onderweg gaan spoken, dan kunnen we alsnog direct zuidwaarts gaan en het oosten laten liggen.
Zoals het er nu naar uitziet, vertrekken we niet volgende week zaterdag, maar een dag later. Hopelijk vinden we iemand bereid om ons met onze fietsen naar het station van Groningen te brengen. Vandaar gaat het met de trein naar Maastricht. En dan gaat het echt beginnen.