Weer thuis

Toch nog gelukt. Om 0.15 uur thuis

Geheel in stijl hebben we het laatste deel van de reis van Groningen naar Leek fietsend afgelegd.
Maastricht-Venetië:
afstand: 1613,78 kilometer
hoogtemeters: 12014
lekkebanden: 3

Deutsche Bahn

11.14 uur.
Wow, wat is Venetië een fantastisch mooie stad. Eén groot openluchtmuseum. Misschien wel de mooiste stad die ik ooit gezien heb. Natuurlijk veel teveel foto's gemaakt.
Inmiddels zitten we al ruim 14 uur in de trein. Een zeer onrustig nachtje in zo'n rijdend sardineblik met nauwelijks enige slaapervaring. Wel weer een leuke ervaring. Helaas vertraging opgelopen waardoor onze aansluitingen vervielen. Nu maar eens kijken hoe en hoe laat we in Leer en Groningen aankomen.

Update 1:
15.45 uur
Via de door de Bundesbahn voor ons bedachte alternatieve route zijn we gestrand in Mainz.
Daar hebben we de trein nog wel gehaald maar onder dreiging van politie inzet de trein moeten verlaten. Reden: we hadden geen reservering voor deze trein. Logisch natuurlijk want onze reservering was door de DB om zeep geholpen met de vertraging. We zijn niet alleen maar in gezelschap van 2 Duitse vriendinnen die naar Osnabrück moeten.
De machiniste weigerde om de trein met ons en onze fietsen in beweging te zetten. Dit leverde deze trein een vertraging op van 15 minuten, door ons veroorzaakt ha, ha. Maar goed daar stonden we dan in Mainz. Wat nu?
Het servicepoint van DB kon niets voor ons betekenen. Leer was nog wel haalbaar, maar Groningen niet.
De internationale treinreiswinkel is nu met een suggestie gekomen die we nu gaan proberen. Köln-Mönchen Gladbach-Venlo-Nijmegen-Zwolle-Groningen. Dan kunnen we misschien om een uur of twee in Leek zijn.
Wordt vervolgd.
Update 19.13 uur
Met de fietsen van trappen, Achtung, achtung roepend, verzwikte polsen, liggen we nu zelfs voor op het schema van de Int treinreiswinkel. Helemaal super! Vanacht toch in eigen bedje.

Venezia

Na 1613.78 kilometer vanuit Maastricht gefietst te hebben, 2080 km vanaf Leek, zijn we in Venetië gearriveerd.
Een waanzinnig mooie tocht. Islandhopping. En tussendoor steeds een stukje op de fiets.
Slechts 28.2 kilometer gefietst.
En om half drie vanmiddag kwamen we met de boot via de Canale della Giudecca Venezia binnen. Een mooiere binnenkomst is niet mogelijk.
Een half uurtje later stonden we ietwat verbijsterd op het Piazzale Roma. Wat waren we stom geweest om een hotel in Venetië te boeken. Nergens konden we met onze fietsen heen. Het hotel liet weten dat we de fietsen wel mee mochten nemen, maar dat we ermee moesten lopen.
Maar ook dat leek geen oplossing. Een parkeergarage weigerde onze fietsen en een andere wilde 60 euro stallingskosten en dan nog was het maar de vraag of we de fietsen wel zouden terugzien. En wat te doen met onze bagage? Maarliefst acht fietstassen, twee rugtassen en twee stuurtassen.
Nee, we zouden de fietsen meenemen naar het hotel. De watertaxi weigerde ons. En lopend kwamen we maar 200 meter verder toen liepen we tegen het eerste kanaal en de eerste brug aan. Onmogelijk om hier met de fiets  over heen te komen. Zo zouden we er niet komen. Een sjaggie Italiaan brulde gelijk " no bicicletti". Ik begon een beetje tegen hem aan te zeiken en zei dat er voor alles een oplossing was. Kennelijk klinkt dat hetzelfde als I'm gonna make you an offer you can't refuse", want tien minuten later kwam er een bootje voor. Werden onze fietsen en tassen ingeladen en kregen we een privétocht door de kanalen. De fietsen en tassen werden tot aan het hotel gebracht. Ok, het kost een paar centen maar dan heb je ook wat.
Eerste indruk van het hotel is prima. Maar welk gezin wordt hier door zes, personen met oortjes en bobbels in hun binnenzak beschermd?
Kortom we maken weer van alles mee.
Volgens de receptioniste staan er voor het eerst fietsen in de tuin van het hotel.

Prijsvraag

Onder de vele inzendingen van vorige week ontbrak het juiste antwoord.
Opvallend veel werd de naam Pierfranco Vianelli genoemd. Helaas. Het goede antwoord is Bartalli.
Toen ik aan de eigenaresse van de Agriturismo vroeg waarom hij aan de wand hing en of hij soms in Pozzolengo was geboren. Wist zij te vertellen dat hij een keer tijdens de Giro door Pozzolengo was gekomen.
Omdat ik nog nooit van Pierfranco Vanelli heb gehoord reken ik dat antwoord ook goed. De winnaars hebben alledrie een fles wijn gewonnen. Op te drinken met mij. Pa, E-J en Freek, van harte.
Ook deze week zijn er weer mooie prijzen te winnen.
We zijn vandaag weer verder gekomen dan de bedoeling was. Het plaatsje waar we wilden overnachten bleek een enorm dood gat.
De hele dag fietsen op NAP. Dijkje op, dijkje af. Kanaaltje over, kanaaltje langs. We komen duidelijk in de buurt van Venetië met al haar kanalen.
Nu zitten we drie hoog achter in een ooit vast wel mooi hotel aan de Boulevard van Sottomarino. Ja hoor, de Adriatische zee. We kunnen Venezia bijna aanraken. Morgen doen we een dagje strand en woensdag en donderdag overnachten we in Venetië.
Terug naar de prijsvraag van deze week.
Met welke bekende of onbekende voetballer sta ik hier aan de Adriatische kust?

Padua

Na gisterenavond prima gegeten te hebben in het restaurant naast het hotel hebben we besloten om hier een nachtje langer te blijven en van hieruit Padua te bezoeken.
Ook dit is weer een erg mooie streek met ommuurde stadjes en veel kastelen.
De Italianen hebben hier prima fietsroutes uitgezet. Op de heenreis zijn wij nog langs de plaats gekomen waar dichter Petrarca zijn laatste vier levensjaren sleet. Getuige het aantal, nu nog niet bezette, parkeerplaatsen een waar bedevaartsoord.
En wat een Italianen op zondag op de fiets. We worden overladen met "complimenti" als ze horen dat we uit NL komen.
Padua is een prachtige stad. Een universiteitsstad die heel voornaam aandoet. Twee waanzinnig mooie kerken waaronder de San Antonio en een mooi park vol beelden raakten ons enorm.
Een praktisch probleem doet zich overigens voor. De fietsen mogen Venetië niet in, althans niet volgens onze, misschien verouderde info. Dus mocht één van jullie bijv via Internet een oplossing weten, bijv een stalling bij het station, dan houden wij ons aanbevolen. Het blijkt overigens zo te zijn dat we met meerdere veerbootjes van Chioggia naar Venetië moeten zien te komen. Echt een geweldige ervaring voor twee overgeorganiseerde juristen die 's ochtends niet weten waar 's avonds hun bedje staat. Wat een leerproces. Laissez aller!
Dan nog een mijlpaal: de eerste 1500 km vanaf Maastricht zitten er op!
En: voor het eerst gefietst bij 40 graden celsius