Geslaagde proefrit met alles dropendran

Ja hoor, we zijn weer thuis na een uitermate geslaagde proefrit. In 2 dagen tijd ruim 190 km op de teller. Weliswaar nog niet helemaal met volle bepakking maar we hadden alles bij ons wat we nodig hadden. En de tocht was erg mooi.











In een eerder bericht meldden we al dat we hebben overnacht in Zwartsluis. En dat verdient wel een extra vermelding. Want in hotel Zwartewater werden we echt goed ontvangen. Prima hotel voor een zeer gunstige prijs en op fietsers ingesteld. De fietsen mochten we later op de avond in de garderobe plaatsen




De garderobe van ons hotel
En toen we vanochtend vroegen om een thermosflesje koffie voor onderweg, was dat ook geen probleem.
En dan vergeten we nog te melden dat we gisterenavond echt goed hebben gegeten voor een zeer acceptabele prijs. Kortom een aanrader.
De rit van vandaag begon mooi,








Vlak voorbij Zwolle was het even schrikken. Een ATBer kwam veel te hard de bocht om suizen terwijl ik op het midden van de weg, naast Margrethe fietste. De flapdrol week ook nog eens de verkeerde kant uit met als gevolg dat we op elkaar kleunden. Gelukkig bleek de schade te overzien en konden we onze weg vervolgen.
Niet ons eerste pech moment van die dag, want een gepland pontje over de IJssel bleek uit de vaart, waardoor we pal tegen de wind sen in de regen een omtrekkende beweging moesten maken. Verder hadden we wat weersomstandigheden betroffen niet veel te klagen.
Hattem was de verrassing van de dag. Ik vond het van afstand erg op Kampen lijken. Maar er is in Hattem aanzienlijk meer horeca dan in Kampen. De appeltaart ging er in als ......




Verder ging het richting Apeldoorn, maar onderweg werd nog een broodje genuttigd.




En toen, met de trein. Hoe zou dat gaan. Dat viel enorm mee. Om van het ene perron op het andere te komen pak je gewoon een lift!
Wel weer pijnlijk het verschil duidelijk tussen de Bundesbahn (foto 1) en de NS (foto 2)




In de speciale wagon van de Deutsche Bundesbahn





Ook de NS biedt plaats voor fietsen.
Toen de laatste etappe van Groningen naar Leek. Pal tegen de wind en dat viel niet mee. Net na Peizermade viel ik compleet stil en zag ik Margrethe ineens voor mij rijden. Twee muslireepjes brachten mij weer terug op aarde.
Kortom een geslaagde proefrit met alles er op en er aan.
Posted using BlogPress from my iPad