De avond tevoren hadden we lekker gegeten met vrienden in de stad en was ik blij verrast met een verlaat en toch ook weer vervroegd verjaardagskado. Ofschoon ik de volgende dag zou verjaren betrof dit een geschenk voor een verjaring enkele jaren geleden. “Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Rome" luidt de titel van het boekje en dan betreft het deel 1: Maastricht-Basel.
De auteur beschrijft een fietstocht van Maastricht naar Rome. En daar moet je wel enthousiast van worden. Ergo, het plan is geboren. Wij gaan op de fiets van Maastricht naar Rome. Wanneer en hoeveel jaar we erover gaan doen, geen flauw idee. Maar dat we daar volgend jaar mee beginnen staat vast.
Zo’n 1850 kilometer met de nodige zijtakken worden in de drie afzonderlijke deeltjes beschreven. Maar voordat we aan deel 1 beginnen moet er nog heel wat gebeuren.
Vraag: kunnen we het aan? Dat hangt natuurlijk voor een groot deel af van het aantal kilometers dat er op een dag moet worden afgelegd. Maar 60-80 km op een dag moet gelet op onze conditie geen probleem zijn. Hoewel, hoe voelt het om tien dagen achter elkaar de pedalen te beroeren? En wat merk je daarbij van de tassen voor en achter? Hoe bevestig je die eigenlijk? Wat heb je nog meer nodig? Dat Margrethe een andere fiets nodig heeft is duidelijk. Met het vijftig euro exemplaar dat zij sinds twee jaar in bezit heeft kon zij afgelopen zomer goed uit de voeten en ze wil daar voorlopig geen afstand van doen. Maar om op dat krot naar Rome te fietsen is vragen om problemen. Tsja, en ik zou toch ook iets anders moeten want ik zie op mijn ATB geen bevestigingsmogelijkheden voor bagagedragers, of pakjesdragers zoals de Groningers hier zeggen.
Dus stonden wij de afgelopen koopzondag te watertanden bij de Ventura Extreme, XT afgemonteerd. Sinds ik twee jaar geleden ben aangestoken met het fietsvirus weet ik dat je daar mee voor de dag kunt komen. Mijn huidige nauwelijks gebruikte ATB beschikt hier ook over. We waren zo enthousiast dat wanneer de verkoper de moeite genomen had om ook een herenexemplaar uit het magazijn te halen wij beiden hoogstwaarschijnlijk voor de bijl zouden zijn gegaan. Wie ons een beetje kent weet dat wij snelle beslissers zijn.
Maar aan de andere kant misschien ook wel goed. Want inmiddels denk ik een oplossing gevonden te hebben waarbij ik helemaal geen nieuwe fiets nodig. Op mijn ATB moet ik de eerste duizend kilometer nog fietsen en dan nog een fiets aanschaffen doet best pijn. Maar vannacht, al googelend denk ik het licht te hebben gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten