Dag 13: afscheid van de Alpen

Heerlijk uitgerust wakker geworden op een echt bed in een pikdonkere kamer. Deze dag kon niet meer stuk. Dacht ik. 

Maar toen ik opstond schreeuwde ik het uit van de pijn. Alsof er met een mes in m'n rechter onderbeen werd gesneden. Ik kon wel janken van de pijn.

Eerst maar ontbijten, dan zou het wel beter worden. Maar het werd niet beter.

Gelukkig had ik een paar zware pijnstillers ivm met de gebroken ribben van Margrethe meegenomen. Ik besloot er maar één te nemen. 

In de stromende regen tilde ik mijn fiets de tuin uit en bracht ik alle bagage al strompelend naar m'n fiets. Nu al spijt van de 5 euro die ik de eigenaar als fooi had gegeven. Helpen? Ho maar. 

Wederom een natte start

Na ongeveer een uur begon de pijnstiller wat te werken en hield het op met regenen. Ik had de Alpen achter mij gelaten en om half elf stond ik voor de Arena van Verona. 

Ik heb de stad verder niet bezocht. Twee jaar geleden was ik hier met Margrethe en heb daar zulke mooie herinneringen aan dat ik die niet wil vermengen met een tweede bezoek. 

Even na Verona dronk ik voor 90 cent een heerlijke koffie en zat wat te kletsen met een Italiaan. Heerlijk relaxed. Alles rustig aan vandaag met als doel het been wat te spatie want het voelde niet goed. 

Bij een supermarkt ingrediënten voor de lunch gekocht en op een picknick plaats in Zévio genuttigd. Daar ook maar even de ketting gesmeerd. Want de regen van de afgelopen dagen had alle smering weggespoeld. 

En toen door naar Montagnana. Ook hier was ik eerder met Margrethe tijdens onze Venetiëtocht. Wal is dit toch een waanzinnig mooi volledig ommuurd stadje. 

Nu straks weer lekker eten en dan kijken wat het been morgen gaat doen.

Spannend.