Dag 3: van Boppard naar Osthofen.

Ben ik even blij dat ik niet in m'n tentje lig. Het komt hier met bakken naar beneden. Bof ik even met m'n luxe bed and breakfast bij een Duitse wijnboer. Allemaal mooie wijntjes in z'n wijnkast. Ik hoef alleen maar op te schrijven wat ik er uit haal. 

Ik zit hier midden in de Rheinland-Pfalz na een zware tocht van 120 km. 

Vanochtend eerst ruim 50 km langs de Rijn met een partij wind tegen. Pfff echt niet leuk. En dan constateer ik ook nog eens dat ik als ik alleen rij geen tempo kan houden. Dus pas vandaag en niet gisteren langs de Loreley. 

Dat tempo veranderde toen er een Duitse wielrenner naast we kwam rijden. Toen werd er even 25 gereden. Hij was zelfs zo aardig om mij een tijdje uit de wind te houden. Die Duitser zat overigens tijdens de lunch nog steeds naast me. Dat zijn wel leuke ontmoetingen. 

De dagelijkse afstanden vallen dus tegen en ook het klimmen met 25 kilo bagage en een fiets in onbalans is geen pretje. Vandaag met moeite een beklimminkje gehandeld van 10%. Leermomentjes?

Dus die Stelvio kan ik op m'n buik schrijven. Gelukkig had Margrethe een top idee. Bagage beneden in hotel laten en zonder bagage omhoog. Top!

Zo, en nu het vochttekort aanvullen. Morgen gaat het richting Bruchsal (omgeving Karlsruhe)