Dag 8: Het regent nooit de hele dag

Een waarheid als een koe. Maar toen ik vanochtend wakker werd na een heerlijke nacht (nee, helemaal alleen) kwam het met bakken naar benee. Natuurlijk was de was niet droog. Omdat ik twee setjes kleding had gewassen moest er dus veel geföhnd worden. Daarna rustig en veel ontbeten. Broodjes en koffie mee in de thermos en om 10 uur toch weer op de fiets. In regenpak. Dat wel. 

Dat het nat was moge blijken uit onderstaande foto. 

Nee, dit is geen beekje. 

Je komt wel bijzondere mensen tegen. Bij een spoorwegovergang bij Bregenz staat een vader en twee zoontjes foto's te maken van passerende treinen. Ze zijn vanuit Hamburg gekomen omdat ze hier allerlei treinen voorbij zien komen die ze zelf als modelspoortreinen hebben. 

Na zo'n km of 30 broodje gesmeerd. Koffie gedronken aan een meertje; komen er ineens drie duikers boven. 

Gaandeweg worden de bergen hoger. 

Ik volg de nieuwe Rijn. Hier de grens tussen Oostenrijk en Zwitserland. En natuurlijk kan ik het niet laten. Even met de bandjes in der Schweiz. 

Vervolgens door Feldkirchen. Ik begin te twijfelen. Moet ik mijn negatieve beeld over Oostenrijkers bijstellen? Het doet met z'n velen terrassen bijna Bourgondisch aan. 

Ik blijf ze bijzonder vinden die overdekte houten bruggen. 

En waar kom je dit nog tegen. Juist in het Klostertal. Daar zit ik nu na een tocht van 100 km op een hoogte van exact 1000 meter. 

Maar gelukkig hoef ik mijn beeld over Oostenrijkers niet bij te stellen. Het blijft een naar volk. Had ik niet vooraf via internet gereserveerd dan had ik niet in dit hotel gezeten. Nu heb ik een kamer achter in de gang, in de kelder.

Maar met mooi uitzicht.